Հոդվածներ

Գլաուկոման կուրություն առաջացնող աշխարհում ամենահաճախ հանդիպող պատճառն է: Ներկայում չկան այս հիվանդության առաջացման պատճառների և զարգացման մեխանիզմների միասնական պատկերացումներ:  

Ընդունված է գլաուկոմա անվանել աչքի հիվանդությունների այն մեծ խումբը, որը բնութագրվում է տվյալ մարդու համար տանելի մակարդակից ներակնային ճնշման մշտական կամ պարբերական բարձրացմամբ, որին հաջորդում է տեսադաշտի տիպիկ դեֆեկտների զարգացումը, տեսողության սրության իջեցումը և տեսանյարդի ատրոֆիան: Այս հիվանդությունը կարող է առաջանալ ցանկացած տարիքում՝ սկսած ծնված օրվանից, սակայն ավելի հաճախ այն հանդիպում է 40 տարեկանից հետո, և հիվանդության տարածվածությունը զգալիորեն աճում է տարեց ու ծերունական հասակում:

Տարբերում են գլաուկոմայի երկու հիմնական ձև՝ բաց անկյունային և փակ անկյունային: Բացի այդ գոյություն ունի բնածին, յուվենիլ (պատանեկան), գլաուկոմա և երկրորդային գլաուկոմայի տարբեր տեսակներ: Առավել հաճախ հանդիպում է բաց անկյունային գլաուկոման: Դրա զարգացմանը նպաստող ռիսկի գործոններն են` ժառանգականությունը (հիվանդությունը կարող է փոխանցվել սերնդե սերունդ), մեծ տարիքը, կարճատեսությունը, շաքարային դիաբետը, սիրտ-անոթային ախտաբանությունը: Բաց անկյունային գլաուկոմայի վաղ փուլը, սովորաբար, անցնում է անախտանիշ. տեսողությունը պահպանված է, բացակայում են ցավային զգացողությունը և գլաուկոմային բնորոշ այլ ախտանիշները: Սակայն, չնայած հիվանդության վաղ շրջանում ախտանիշների բացակայությանը, տեսողական նյարդում կարող են տեղի ունենալ անդառնալի ախտաբանական գործընթացներ:

Պացիենտները, մեծ մասամբ, մինչև կուրություն առաջանալը գլաուկոմայի զարգացմանն անտեղյակ են մնում, քանի որ տեսադաշտի նեղացումը տեղի է ունենում աստիճանաբար, և զույգ աչքերի լավ տեսողության դեպքում այն չի նկատվում: Այդ պատճառով 40 տարեկանից սկսած շատ կարևոր է աչքի համալիր հետազոտություն իրականացնել: